Kva skal ein med gamle ord, utgådd på dato, og ikkje lengre særleg levande i folkedjupet? Ja, sei det... Kanskje lesaren av bloggen har tankar om dette? Eit godt gamalt ord er apal, som tyder epletre. Ein apal er altså ikkje eit eple, men sjølve treet. Hadde soga om Newton vore skriven på nynorsk, ville han ha oppdaga tyngdelova sitjande under ein apal. "Newton under apalen". I staden var det kvinnheradforfattaren Jens Tvedt som i 1900 gav ut romanen "Madli und' apalen". For dei som ikkje skjønar dette er Madli eit jentenamn, og ho sit altså under ein apal og spekulerer på livets vanskelege val og tyngjande suter.
Olav H. Hauge er også ein diktar som har skrive om apalen fleire gonger, men så var han no også fruktdyrkar i det daglege, og visste det meste om treslag og vestlandsk landbruk.
Eldre folk frå Kvinnherad brukar enno ordet apal, men sjølv har eg aldri brukt det. Diverre (eller heldigvis?) vil nok ordet døy ut om nokre år, og bli eit ord du berre finn i ordbøker.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar